لیزر ابزاری است که نور را به صورت پرتوهای موازی بسیار باریکی که طول موج مشخصی دارند ساطع می‌کنند. این دستگاه از ماده‌ای جمع‌کننده یا فعال‌کننده نور تشکیل شده که درون محفظه تشدید نور قرار دارد. این ماده پرتو نور را که به وسیله یک منبع انرژی بیرونی (از نوع الکتریسیته یا نور) به وجود آمده، تقویت می‌کند. با ساخت لیزر دی اکسید کربن در سال ۱۹۶۴ میلادی کاربرد لیزر به دلیل دقت بالا و خطای ناچیز خود در زمینه‌های پزشکی افزایش یافت و این امکان را به جراحان داد تا بجای تیغ‌های جراحی از فوتون‌های همدوس استفاده کنند. روزانه هزاران نفر با استفاده از لیزرهای پزشکی تحت درمان قرار می‌گیرند.
